Szczeniaki

Tytuł : Szczeniaki


Autor : Sylwia Siedlecka



Liczba stron: 232



Wydawnictwo : W.A.B.


Ocena : 2/6




"Szczeniaki, debiutancki zbiór opowiadań Sylwii Siedleckiej, to hołd złożony wyobraźni i wolności pisarskiej. W polskiej prozie pojawił się nowy, wyrazisty talent.
(...)
Siedlecka mówi o tym, co trudne i bolesne, miesza starość z dzieciństwem, wiąże krańce życia. Akcja tych onirycznych opowiadań rozgrywa się nie wiadomo gdzie i nie wiadomo kiedy, bo zawsze i wszędzie ludzie odczuwają pustkę. Szczeniaki to książka wywołująca i podziw, i zgrozę."


Trudna. To pierwsze określenie, które przychodzi mi na myśl o tej książce. Przeczytałam o niej dużo pochlebnych recenzji, wychwalano ukryte przesłania, niebanalny tekst, oryginalny przekaz. Byłam w szoku - nie mogłam się zgodzić z żadną z tych opinii. Wychodzi na to, że nie dojrzałam do tej lektury, bo nie potrafię jej zrozumieć. Tam gdzie wszyscy widzą plusy, ja widzę minusy. Wszystko było nie tak jak oczekiwałam. Nie znalazłam żadnego przesłania, miałam wrażenie, że opowiadania za każdym razem kończyły się w najgorszym z możliwych miejsc. Pierwsze opowiadanie zapowiadało na coś naprawdę fajnego, jednak z każdym kolejnym było tylko gorzej. Książka jest podzielona na dwie części - w pierwszej czytamy głównie opowiadania, w których bohaterami są dzieci, w drugiej towarzyszą nam dorośli. Siedlecka poruszała trudne tematy, ale... miałam czasem wrażenie, że pozostawiała je niedokończone. Spodziewałam się czegoś naprawdę oszałamiającego i być może, rzeczywiście takie jest... niestety, nie w moich oczach.

Jestem ciekawa czy któraś z Was czytała tą książkę, czy jestem osamotniona w swoich odczuciach?  Podobała się Wam czy jednak nie?